Havana: vervallen grandeur
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Walt & Son
24 Februari 2010 | Cuba, Havana
Maandag 15 februari
Hoera, het is zover, we gaan naar Cuba! De vlucht van Amsterdam naar Havana verloopt rustig. De extra beenruimte en filmpjes zijn aan ons wel besteed. Voor ons gevoel zijn we dan ook in een vloek en een zucht in Havana. Ook daarna gaat het snel: door de douane, tasje pakken, geld wisselen, een taxi pakken en anderhalf uur na landing wandelen we ons hotel binnen. We slapen in hotel Vedado. Dit ligt in een van de drie belangrijkste wijken van de stad: Vedado. Prima hotel: geen opsmuk, maar schoon. Na inchecken vleien we ons op bed, strelen elkaar eenmaal zachtjes en beginnen te snurken. Walt dan.
Dinsdag 16 februari
Vandaag Part I van onze ontdekkingstocht van La Habana, L’Avana of Havana! We gaan de wijken Vedado en Centro Habana aandoen. Walt heeft vannacht als een blok geslapen. Son niet.
Na een vroeg ontbijt wandelen we het hotel uit, een kruispunt over, kijken naar links en zien de zee. Ahh… life is beautiful! Met in ons kielzog twee Chineesjes die de weg niet kennen, wandelen we richting Plaza de la Revolucion. Ook wij kennen de weg natuurlijk niet, maar met een plattegrond kan het niet zo moeilijk zijn toch? Als een van de Chineesje haar schoenveter moet strikken, volgt een korte draf, zodat ze weer 38 centimeter achter ons lopen. Grappig.
Hierna pakken we een taxi naar Centro Habana. We willen zorgvuldig omgaan met de meters die we te voet maken in verband met Walt’s knie. We laten ons afzetten bij El Prado. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over de boulevard van Havana, de Malecon. Wat we zien: een grijze lucht, golfen die op de kade rammen en prachtige, vervallen architectuur. Wow, wat is Havana mooi. Geweest. Natuurlijk, we hadden gehoord dat Havana een prachtige, maar vervallen, stad is, maar je moet het toch zelf zien om deze woorden echt te kunnen begrijpen. We wandelen over de Paseo de Marti (ook: Prado), de Cubaanse evenknie van de Rambla in Barcelona, en blijven denken: hoe mooi is het hier ooit geweest? Prachtige panden, maar totaal vervallen. Soms staat alleen nog maar een gevel overeind. Lege winkels. Natuurstenen bankjes. Bomen. Als we onze ogen sluiten en voorstellen hoe het ooit is geweest, toen de pastelkleuren zojuist waren aangebracht, dan moet dit echt geweldig zijn geweest. De Paseo de Marti heeft alles om de mooiste straat ter wereld te zijn.
We pakken een lunch vlakbij de Capitolo. We bestuderen de menukaart, wikken en wegen wat en kiezen twee heerlijk belegde sandwiches. “We only have ham & cheese sandwiches.” Ah, natuurlijk. Ze smaken trouwens prima. Net als de koffie.
We willen de architectonische route afmaken, maar betalen de prijs voor verliefdheid. Nadat we elkaar een innige kus geven op straat, worden we aangesproken door twee Cubaanse echtelieden. Of we op honeymoon zijn. Nope. Of we zin hebben in een mojito. Yep. Voordat we het weten, zitten we in een barretje met XXX en Maria in een erg leuk gesprek over La Hollanda en Cuba. Na een paar minuten de vraag of we sigaren willen kopen. Zo kunnen we een bijdrage leveren voor een iets beter leven van deze twee en hun beider families. Hmm. Nou ja, doe maar een paar sigaren dan. Daarna willen ze ook graag melk, shampoo en wat al niet meer. Hmm. De sigaren kopen we, de mojitos betalen we, maar we geven toch maar aan dat we ook nog een paar andere Cubanen willen helpen. Ze nemen afscheid met een enigszins bedrukt gezicht. Op naar de volgende toeristen.
We wandelen weer terug naar de wijk Vedado over de Malecon. Daar kopen we bij ARTex, een zorgvuldig door Son geselecteerd winkeltje, onze eerste souvenir: een handgeschilderde Cubaanse filmposter. Vervolgens happen we bij de Italiaan vlakbij ons hotel een pizza weg. Als we merken dat we inmiddels beiden scheel kijken van vermoeidheid, zoeken we iets na 21 uur ons bedje op.
Woensdag 17 februari
Om 4.30 uur wordt Walt (klaar)wakker. Uitgerust. Dus hij besluit om naar de lobby te gaan voor koffie en sigaretten. Als hij na anderhalf uur naar boven gaat om te kijken of Son nog lekker slaapt, botst hij bij het opengaan van de lift bijna tegen haar op. Twee verbaasde gezichten. Gevolgd door twee glimlachen en twee bakken koffie.
Na het ontbijt pakken we een taxi naar Prado om nogmaals over de Cubaanse Rambla te wandelen. Gisteren was het erg grijs, vandaag lijkt iets beter, dus willen we nog een paar mooie foto’s schieten en wederom onze ogen uitkijken. Op het eind slaan we links de wijk Habana Vieja in. Omdat het nog vroeg is, is het redelijk rustig. Helaas is het weer toch niet echt beter geworden: 22 graden met een briesje, een zonnetje dat maar niet definitief wil doorbreken. Hoogtepunt is voor ons het rechthoekige Plaza Vieja, omgeven door prachtige pastelkleurige panden. Kinderen die voetballen en/of dansen op het plein en een paar gezellige terrasjes doen de rest.
Na een late lunch, die nog later werd omdat het 45 minuten kost om de lasagna van Son te maken, gaan we op het einde van de middag even een dutje doen. Even wordt de hele nacht. Om 4.30 uur wordt Walt (klaar)wakker. Uitgerust. Dus hij besluit…
Hoera, het is zover, we gaan naar Cuba! De vlucht van Amsterdam naar Havana verloopt rustig. De extra beenruimte en filmpjes zijn aan ons wel besteed. Voor ons gevoel zijn we dan ook in een vloek en een zucht in Havana. Ook daarna gaat het snel: door de douane, tasje pakken, geld wisselen, een taxi pakken en anderhalf uur na landing wandelen we ons hotel binnen. We slapen in hotel Vedado. Dit ligt in een van de drie belangrijkste wijken van de stad: Vedado. Prima hotel: geen opsmuk, maar schoon. Na inchecken vleien we ons op bed, strelen elkaar eenmaal zachtjes en beginnen te snurken. Walt dan.
Dinsdag 16 februari
Vandaag Part I van onze ontdekkingstocht van La Habana, L’Avana of Havana! We gaan de wijken Vedado en Centro Habana aandoen. Walt heeft vannacht als een blok geslapen. Son niet.
Na een vroeg ontbijt wandelen we het hotel uit, een kruispunt over, kijken naar links en zien de zee. Ahh… life is beautiful! Met in ons kielzog twee Chineesjes die de weg niet kennen, wandelen we richting Plaza de la Revolucion. Ook wij kennen de weg natuurlijk niet, maar met een plattegrond kan het niet zo moeilijk zijn toch? Als een van de Chineesje haar schoenveter moet strikken, volgt een korte draf, zodat ze weer 38 centimeter achter ons lopen. Grappig.
Hierna pakken we een taxi naar Centro Habana. We willen zorgvuldig omgaan met de meters die we te voet maken in verband met Walt’s knie. We laten ons afzetten bij El Prado. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over de boulevard van Havana, de Malecon. Wat we zien: een grijze lucht, golfen die op de kade rammen en prachtige, vervallen architectuur. Wow, wat is Havana mooi. Geweest. Natuurlijk, we hadden gehoord dat Havana een prachtige, maar vervallen, stad is, maar je moet het toch zelf zien om deze woorden echt te kunnen begrijpen. We wandelen over de Paseo de Marti (ook: Prado), de Cubaanse evenknie van de Rambla in Barcelona, en blijven denken: hoe mooi is het hier ooit geweest? Prachtige panden, maar totaal vervallen. Soms staat alleen nog maar een gevel overeind. Lege winkels. Natuurstenen bankjes. Bomen. Als we onze ogen sluiten en voorstellen hoe het ooit is geweest, toen de pastelkleuren zojuist waren aangebracht, dan moet dit echt geweldig zijn geweest. De Paseo de Marti heeft alles om de mooiste straat ter wereld te zijn.
We pakken een lunch vlakbij de Capitolo. We bestuderen de menukaart, wikken en wegen wat en kiezen twee heerlijk belegde sandwiches. “We only have ham & cheese sandwiches.” Ah, natuurlijk. Ze smaken trouwens prima. Net als de koffie.
We willen de architectonische route afmaken, maar betalen de prijs voor verliefdheid. Nadat we elkaar een innige kus geven op straat, worden we aangesproken door twee Cubaanse echtelieden. Of we op honeymoon zijn. Nope. Of we zin hebben in een mojito. Yep. Voordat we het weten, zitten we in een barretje met XXX en Maria in een erg leuk gesprek over La Hollanda en Cuba. Na een paar minuten de vraag of we sigaren willen kopen. Zo kunnen we een bijdrage leveren voor een iets beter leven van deze twee en hun beider families. Hmm. Nou ja, doe maar een paar sigaren dan. Daarna willen ze ook graag melk, shampoo en wat al niet meer. Hmm. De sigaren kopen we, de mojitos betalen we, maar we geven toch maar aan dat we ook nog een paar andere Cubanen willen helpen. Ze nemen afscheid met een enigszins bedrukt gezicht. Op naar de volgende toeristen.
We wandelen weer terug naar de wijk Vedado over de Malecon. Daar kopen we bij ARTex, een zorgvuldig door Son geselecteerd winkeltje, onze eerste souvenir: een handgeschilderde Cubaanse filmposter. Vervolgens happen we bij de Italiaan vlakbij ons hotel een pizza weg. Als we merken dat we inmiddels beiden scheel kijken van vermoeidheid, zoeken we iets na 21 uur ons bedje op.
Woensdag 17 februari
Om 4.30 uur wordt Walt (klaar)wakker. Uitgerust. Dus hij besluit om naar de lobby te gaan voor koffie en sigaretten. Als hij na anderhalf uur naar boven gaat om te kijken of Son nog lekker slaapt, botst hij bij het opengaan van de lift bijna tegen haar op. Twee verbaasde gezichten. Gevolgd door twee glimlachen en twee bakken koffie.
Na het ontbijt pakken we een taxi naar Prado om nogmaals over de Cubaanse Rambla te wandelen. Gisteren was het erg grijs, vandaag lijkt iets beter, dus willen we nog een paar mooie foto’s schieten en wederom onze ogen uitkijken. Op het eind slaan we links de wijk Habana Vieja in. Omdat het nog vroeg is, is het redelijk rustig. Helaas is het weer toch niet echt beter geworden: 22 graden met een briesje, een zonnetje dat maar niet definitief wil doorbreken. Hoogtepunt is voor ons het rechthoekige Plaza Vieja, omgeven door prachtige pastelkleurige panden. Kinderen die voetballen en/of dansen op het plein en een paar gezellige terrasjes doen de rest.
Na een late lunch, die nog later werd omdat het 45 minuten kost om de lasagna van Son te maken, gaan we op het einde van de middag even een dutje doen. Even wordt de hele nacht. Om 4.30 uur wordt Walt (klaar)wakker. Uitgerust. Dus hij besluit…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
