Trinidad!

Woensdag 3 maart
We staan relaxed op en hopen nog een paar zonuurtjes te pakken. Helaas, het is redelijk bewolkt en fris. We besluiten na het ontbijt om dan maar meteen de auto in te gaan, per slot van rekening hebben we een lange tocht van ongeveer 6 uur voor de boeg naar Trinidad.

We zijn nauwelijks onderweg als Walt een ergernisje mag bijschrijven in zijn Cuba boek. We weten allemaal dat de über-chauffeur nogal van doorrijden houdt en het niet altijd even nauw neemt met de snelheidslimiet. Echter, in Cuba houdt hij zich keurig aan de regels, al was het alleen al omdat het simpelweg niet te doen is om harder te rijden dan 80 km/u. Son zou tegen het plafond geplakt zitten als een platgeslagen mug, en dat willen we natuurlijk niet. Enfin, Walt rijdt dus weer eens keurig 80, remt af tot ongeveer 60 bij een lange bocht om naar een andere weg te gaan en nog even goed te kijken of we in de juiste richting gaan, en wordt vervolgens van de weg gefloten. Een sjapperdeflap (lees: politieagent) vertelt hem dat hij maar 40 mag. Geen bord gezien, maar dat boeit natuurlijk niet. Mee naar zijn hok, autopapieren inleveren, wachten, een krabbel zetten, en we mogen weer verder. Om te beginnen een korte scheldkanonnade, maar gelukkig weet Son Walt aan het verstand te brengen dat we maar moeten lachen om de boete van 10 CUC. Op naar Trinidad!

Van Antonia in Santiago hadden we een adresje gekregen in Trinidad. Dolblij was ze dat ze eindelijk toeristen trof die van Santiago naar Trinidad reisden, normaliter gaan reizigers alleen van Trinidad naar Santiago. Haar vriendinnetje in Trinidad met een Casa kon op die manier altijd wel toeristen naar Antonia doorsturen, maar Antonia kreeg zelden de kans haar een wederdienst te bewijzen. Hoewel er volgens de Lonely Planet meer dan 400 super Casas in Trinidad te vinden zijn, besluiten we toch eerst te kijken of de Casa van Antonia’s vriendinnetje wat is. En of het wat is! Midden in het centrum, aan de typische weg van kinderkopjes, met een prachtig dakterras en uitzicht over de stad, de bergen én de zee!

Bij binnenkomst lopen we meteen door naar het dakterras, om foto’s te maken en van het heerlijke weer te genieten. We worden er begroet door een grote Noor. Niet veel later komt ook zijn vriendin boven zitten en worden de biertjes open getrokken. Van het ene biertje, via het andere, belanden we met z’n allen aan de eettafel op het dakterras, door naar zelfgemixte rum-cola en uiteindelijk de stad in, om op de trappen van Trinidad naar live salsa muziek te luisteren en naar dansende mensen te kijken.

Marian wordt al snel geschalkt en staat in no time op de dansvloer met een Cubaan, terwijl Trond in Walt zijn vriend heeft gevonden met verhalen over Noorse en Nederlandse sporters – laat dat maar aan Walt over. Beide Noren houden wel van een drankje, en Walt doet niet voor hun onder. Jammerdebammer voor Son heeft ze al ruim een dag last van haar maag, dus veel eten, rum-cola en mojito’s zit er helaas niet in. Ze kan net zo veel mee genieten van de salsa op de trappen en in de Casa de Trova om de hoek, gelukkig. Om half twaalf beginnen de mojito’s op Walt in te werken en gaan we naar bed.

Donderdag 4 maart
Vanochtend lekker uitgeslapen. Walt heeft nergens last van gelukkig en na het ontbijt (met koffie op het dakterras) gaan we de stad in. Niet voor niets staat de binnenstad van Trinidad op de Unesco werelderfgoed lijst. De stad ziet eruit alsof het 1850 is, met prachtige huizen, kerkjes en zowaar, een paar gezellige tentjes waar je wat kunt drinken of lunchen met een terras!! Unicum.

Alles is te lopen in Trinidad en er hangt een heel prettige, dorpse sfeer. De Lonely Planet waarschuwt voor jinetros, nog een tandje erger dan Santiago en we zijn een beetje op ons hoede. Maar niets is minder waar. Af en toe worden we aangesproken, maar iedereen is vriendelijk en niemand is vasthoudend of agressief. Samen met het heerlijke weer, de muziek op straat, de echt mooie (en goed onderhouden!) pandjes en souvenir-stands, vinden we dit een heel mooie stad. Misschien wel de mooiste van Cuba? Ja, de mooiste van Cuba!
Trinidad is eigenlijk best klein, we hebben de belangrijkste pandjes gezien, sfeer geproefd en onze souvenirs gekocht. Dus vinden we het tijd voor een drankje en relaxen op het dakterras, want daar hebben we het wel enorm mee getroffen. We hebben een heerlijk vakantiegevoel en weten dat we relaxed aan onze volgende én laatste reisdag zullen beginnen.

Vanavond eten we weer in de Casa. Dat is ons iedere keer heel goed bevallen. Inmiddels is de maag van Son ook weer en beetje bijgedraaid (letterlijk misschien?) en kan ze meegenieten van de laatste keer moros y cristianos, pollo en salade. Natuurlijk zijn haar ogen weer groter dan haar maag, dus moet Walt even geduld hebben voor we weer op pad kunnen om voor de laatste avond van mojito’s en salsa te genieten. We gebruiken de tijd om de tassen alvast in te pakken. Morgen moeten we namelijk weer op tijd op pad om via Santa Clara naar Havana te reizen. Morgen gaan we alweer naar huis!