Senor? Artemisa? Si! Gracias!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Walt & Son
24 Februari 2010 | Cuba, Cienfuegos
Zaterdag 20 februari
Vannacht weer heerlijk geslapen. Als we wakker worden zegt Walt tegen Son, volledig gebaseerd op goede hoop: “Lieve schat, vandaag schijnt de zon!”. En warempel, als hij naar buiten loopt een strakblauwe hemel. Hoera! De armpjes gaan de lucht in en Jorge lacht een brede lach. Buenos dias Jorge!
We ontbijten onder het prieeltje met zonnestralen in ons gezicht, heerlijk! En och, wat is de tuin mooi onder een strakblauwe hemel. Prachtige bloemen, veel groen en Opa die met wat gereedschap door de tuin stiefelt. We laten ons de koffie, vers geperste vruchtensap, eieren, toast en fruit goed smaken. Vandaag een lange rit voor de boeg. Op naar Cienfuegos!
We besluiten om het grootste deel van de rit niet via de geijkte Autopista Nacional af te leggen, maar – geïnspireerd door de mooie rit van gisteren – voor de kortste route door het binnenland te kiezen. Wat volgt is wederom een rit waarin we het echte Cuba zien. Vaker een paard met wagen dan een automobiel. Voortdurend opletten voor een pothole in de weg. In de dorpjes is het nog veel erger. We stuiteren er doorheen, ook al doen we ons best de veren te sparen. De dorpjes zijn net als de steden: vervallen, decennia geen onderhoud gepleegd, maar toch enige grandeur en schoon. De mensen kijken een beetje vreemd op bij het zien van onze witte heilige koe. Wij draaien maar weer het raampje naar beneden en wijzen een kant op: “Señor? Artemisa?” “Si!” “Gracias!” En in Artemisa aangekomen: “Señor? Alguizar?” “Si!” “Gracias!”. Een enkele keer is het niet zo simpel en volgt er in rap Spaans en met veel handgebaren een korte instructie. Als we het snappen een grote glimlach. “Gracias, señor!”, het leven is mooi!
Rond half vier komen we aan in Cienfuegos bij de Casa Particular die Jorge uit Soroa ons heeft aangeraden. Bij binnenkomst schrikken we even van de grote tijger op de bank, maar het blijkt gelukkig een knuffeltijger te zijn. Fjiew. We checken in bij Pepe. Pepe is een erg vriendelijke en open man. Voor Son twee zoenen, voor Walt een hug. Pepe praat wel heel veel en vooral heel luid. Als we zijn Spaans niet helemaal begrijpen, zegt ie hetzelfde gewoon nog een keer, maar dan luider. Alsof we doof zijn in plaats van de taal niet machtig. We komen er achter dat Pepe stopt als we “Si” zeggen als antwoord op zijn “Entiende?”, dus dat doen we dan maar. En ach, alles wijst zich toch ook vanzelf. We hebben tijdens de lange autoritten leren tellen, dus een tijdstip afspreken om aan tafel te gaan is niet zo moeilijk. En dan hebben we nog een klein woordenboekje en talenwonder Son om aan te geven wat we willen eten. Pollo!
Op het einde van de middag wandelen we naar het onvermijdelijke Parque Jose Marti, overal op het eiland vind je straten, pleinen, parken of standbeelden van deze held van Cuba, en bekijken de “Parijse” architectuur. We schieten nog een paar mooie foto’s, pakken een terrasje en gaan op tijd terug voor ons avondeten. Na het eten wandelen we nog even terug naar het centrum, maar er is eigenlijk heel erg weinig te beleven, geen salsa dansende Cubanen hier, dus we besluiten om maar weer eens vroeg ons mandje in te duiken.
Vannacht weer heerlijk geslapen. Als we wakker worden zegt Walt tegen Son, volledig gebaseerd op goede hoop: “Lieve schat, vandaag schijnt de zon!”. En warempel, als hij naar buiten loopt een strakblauwe hemel. Hoera! De armpjes gaan de lucht in en Jorge lacht een brede lach. Buenos dias Jorge!
We ontbijten onder het prieeltje met zonnestralen in ons gezicht, heerlijk! En och, wat is de tuin mooi onder een strakblauwe hemel. Prachtige bloemen, veel groen en Opa die met wat gereedschap door de tuin stiefelt. We laten ons de koffie, vers geperste vruchtensap, eieren, toast en fruit goed smaken. Vandaag een lange rit voor de boeg. Op naar Cienfuegos!
We besluiten om het grootste deel van de rit niet via de geijkte Autopista Nacional af te leggen, maar – geïnspireerd door de mooie rit van gisteren – voor de kortste route door het binnenland te kiezen. Wat volgt is wederom een rit waarin we het echte Cuba zien. Vaker een paard met wagen dan een automobiel. Voortdurend opletten voor een pothole in de weg. In de dorpjes is het nog veel erger. We stuiteren er doorheen, ook al doen we ons best de veren te sparen. De dorpjes zijn net als de steden: vervallen, decennia geen onderhoud gepleegd, maar toch enige grandeur en schoon. De mensen kijken een beetje vreemd op bij het zien van onze witte heilige koe. Wij draaien maar weer het raampje naar beneden en wijzen een kant op: “Señor? Artemisa?” “Si!” “Gracias!” En in Artemisa aangekomen: “Señor? Alguizar?” “Si!” “Gracias!”. Een enkele keer is het niet zo simpel en volgt er in rap Spaans en met veel handgebaren een korte instructie. Als we het snappen een grote glimlach. “Gracias, señor!”, het leven is mooi!
Rond half vier komen we aan in Cienfuegos bij de Casa Particular die Jorge uit Soroa ons heeft aangeraden. Bij binnenkomst schrikken we even van de grote tijger op de bank, maar het blijkt gelukkig een knuffeltijger te zijn. Fjiew. We checken in bij Pepe. Pepe is een erg vriendelijke en open man. Voor Son twee zoenen, voor Walt een hug. Pepe praat wel heel veel en vooral heel luid. Als we zijn Spaans niet helemaal begrijpen, zegt ie hetzelfde gewoon nog een keer, maar dan luider. Alsof we doof zijn in plaats van de taal niet machtig. We komen er achter dat Pepe stopt als we “Si” zeggen als antwoord op zijn “Entiende?”, dus dat doen we dan maar. En ach, alles wijst zich toch ook vanzelf. We hebben tijdens de lange autoritten leren tellen, dus een tijdstip afspreken om aan tafel te gaan is niet zo moeilijk. En dan hebben we nog een klein woordenboekje en talenwonder Son om aan te geven wat we willen eten. Pollo!
Op het einde van de middag wandelen we naar het onvermijdelijke Parque Jose Marti, overal op het eiland vind je straten, pleinen, parken of standbeelden van deze held van Cuba, en bekijken de “Parijse” architectuur. We schieten nog een paar mooie foto’s, pakken een terrasje en gaan op tijd terug voor ons avondeten. Na het eten wandelen we nog even terug naar het centrum, maar er is eigenlijk heel erg weinig te beleven, geen salsa dansende Cubanen hier, dus we besluiten om maar weer eens vroeg ons mandje in te duiken.
-
24 Februari 2010 - 14:46
Jorieke:
He Walt en Son!!!
IK BEN ZO JALOERS!!! Super om jullie verhaal te lezen! En wat heerlijk dat jullie zo genieten! Jullie moeten trouwens blij zijn dat ik er niet bij ben, dan was het niet goed gekomen met het spaans! Zelfs niet met een tafel reserveren.... haha!
Geniet er nog lekker van samen en ik ben benieuwd naar de foto's!
Pas goed op elkaar!
Dikke knuffel en kus van Jorieke -
24 Februari 2010 - 19:33
Pa:
ha die Walter en Sonja.
lekker gezellig hè zo'n Casa Particular. Wat zijn de mensen op Cuba toch vriendelijk. Ik ben blij voor jullie dat het nu een stuk zonniger wordt. Geniet maar let goed op elkaar.
groeten uit Nijverdal. ook van Ma.
ps. ik vertrek volgende week woensdag naar Daytona voor de bikeweek. Te volgen op www.route66.waarbenjij.nu
even een beetje reclame voor mijn site is toch geen probleem? groeten Pa. -
24 Februari 2010 - 20:29
Marlies:
Hey Walt & Son,
Wat super om jullie zo te kunnen volgen! Als ik het zo lees, genieten jullie enorm. Wanneer plaatsen jullie foto's?
En die 2 chineesjes waren zeker te grappig ;-) .. hi hi.. wat zullen jullie een lol hebben gehad!
Geniet enorm met elkaar en doe voorzichtig.
Kus Marlies. -
25 Februari 2010 - 11:48
Zusje Linda:
Ha Lieverds,
Wat is het een genot om jullie verhalen te lezen. Schrijftalent heeft er altijd wel ingezeten bij Son en zie ik het nu ook bij Walt?
Leuke foto van jullie tweetjes. En ja, over twee weken heeft Sonja geen eigen huis meer en gaan jullie samenwonen. Dat willen jullie toch nog wel he?!
XXX -
25 Februari 2010 - 16:21
Harald:
Super leuk verslag een plezier om het te lezen.
Vulle wille nog en genieten samen..... -
26 Februari 2010 - 08:00
Jorieke:
Wij willen foto's! Wij willen foto's!
En weer een verhaal!
kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
