Busje komt zo
Door: Walter en Sonja
Blijf op de hoogte en volg Walt & Son
20 Maart 2011 | Argentinië, San Miguel de Tucumán
17 maart: Tucumán
Vandaag gaan we richting Tucumán, waar we de auto inleveren en ’s avonds op de bus zullen stappen naar Mendoza. Een busrit van 14 uur, maar in een bedje en dus (verwachten we) goed te doen.
We worden ’s ochtends verrast door prachtig weer en inderdaad, groene alpenweiden. Het is een hele mooie route door de groene bergen en heel anders dan de afgelopen week. Walter vindt het al een beetje jammer om vanavond afscheid te moeten nemen van dit deel van de reis. Sonja heeft dat pas als we in Tucumán aankomen en de huurauto weer inleveren. Dit stalen ros heeft ons in de afgelopen dagen heel goed gediend. We verwachten dat ieder moertje en ieder schroefje weer zal moeten worden aangedraaid, na het dagenlang schudden van de auto op de gravelwegen, maar dat is gelukkig de zorg van Avis.
Nu is het wachten, want we leveren om twee uur de auto in, maar de bus gaat pas vanavond om half negen. We vinden een terrasje en luieren de hele middag met een boekje. We zijn niet weg van deze grote, drukke stad, maar life is not too bad. Vroeg een pizzaatje eten en op naar het busstation. We zijn ruim op tijd, iets na half acht, op het busstation aanwezig, omdat we niet precies weten hoe dat werkt. We hebben een voucher en Sonja neemt aan dat we die nog voor tickets om moeten ruilen. Dan komen we erachter dat de bus niet om half negen vertrekt, maar om half acht. Huh!! Blijkt dat de voucher en de reisbeschrijving spreekt van half negen, maar dat de Argentijnse reisorganisatie de bustickets al tussen de kopietjes van de vouchers had gestopt, met een andere tijd. En die had Hoofd Papieren Sonja niet gezien. Dus. Even paniek, even boos maar uiteindelijk lijkt er niks aan te doen en moeten we een nacht en een dag extra in Tucumán doorbrengen. Echt niet gaaf, er is hier niet veel te doen, maar er zit niks anders op.
We stappen weer in de taxi, zoeken een hotel en gaan maar weer lekker op het terras zitten. En morgen, morgen wachten we weer rustig verder. De bus vertrekt uiteindelijk wel en we komen vanzelf in Mendoza aan, met een dag minder te besteden. Dat wel.
18 maart: Tucumán…
De Lonely Planet geeft aan dat je deze stad de tijd moet geven. Nou ja, aan deze voorwaarde hebben we voldaan. Maar om nou te zeggen dat de tijd ons iets teruggeeft, nee, dat niet. Of het moet een goed dik boek zijn, die vandaag en vannacht, inclusief de busreis, helemaal uit gaat. We zijn in ieder geval in Mendoza, we hebben het busje na-tuur-lijk niet gemist.
Vandaag gaan we richting Tucumán, waar we de auto inleveren en ’s avonds op de bus zullen stappen naar Mendoza. Een busrit van 14 uur, maar in een bedje en dus (verwachten we) goed te doen.
We worden ’s ochtends verrast door prachtig weer en inderdaad, groene alpenweiden. Het is een hele mooie route door de groene bergen en heel anders dan de afgelopen week. Walter vindt het al een beetje jammer om vanavond afscheid te moeten nemen van dit deel van de reis. Sonja heeft dat pas als we in Tucumán aankomen en de huurauto weer inleveren. Dit stalen ros heeft ons in de afgelopen dagen heel goed gediend. We verwachten dat ieder moertje en ieder schroefje weer zal moeten worden aangedraaid, na het dagenlang schudden van de auto op de gravelwegen, maar dat is gelukkig de zorg van Avis.
Nu is het wachten, want we leveren om twee uur de auto in, maar de bus gaat pas vanavond om half negen. We vinden een terrasje en luieren de hele middag met een boekje. We zijn niet weg van deze grote, drukke stad, maar life is not too bad. Vroeg een pizzaatje eten en op naar het busstation. We zijn ruim op tijd, iets na half acht, op het busstation aanwezig, omdat we niet precies weten hoe dat werkt. We hebben een voucher en Sonja neemt aan dat we die nog voor tickets om moeten ruilen. Dan komen we erachter dat de bus niet om half negen vertrekt, maar om half acht. Huh!! Blijkt dat de voucher en de reisbeschrijving spreekt van half negen, maar dat de Argentijnse reisorganisatie de bustickets al tussen de kopietjes van de vouchers had gestopt, met een andere tijd. En die had Hoofd Papieren Sonja niet gezien. Dus. Even paniek, even boos maar uiteindelijk lijkt er niks aan te doen en moeten we een nacht en een dag extra in Tucumán doorbrengen. Echt niet gaaf, er is hier niet veel te doen, maar er zit niks anders op.
We stappen weer in de taxi, zoeken een hotel en gaan maar weer lekker op het terras zitten. En morgen, morgen wachten we weer rustig verder. De bus vertrekt uiteindelijk wel en we komen vanzelf in Mendoza aan, met een dag minder te besteden. Dat wel.
18 maart: Tucumán…
De Lonely Planet geeft aan dat je deze stad de tijd moet geven. Nou ja, aan deze voorwaarde hebben we voldaan. Maar om nou te zeggen dat de tijd ons iets teruggeeft, nee, dat niet. Of het moet een goed dik boek zijn, die vandaag en vannacht, inclusief de busreis, helemaal uit gaat. We zijn in ieder geval in Mendoza, we hebben het busje na-tuur-lijk niet gemist.
-
20 Maart 2011 - 09:19
Suus En Gerben:
Busje komt zo. Hadden jullie zelf ook de link gelegd dat dit liedje gaat over twee verslaafden die staan te wachten op de bus? Te veel alcoholgebruik tast de hersenen aan, hè.... -
20 Maart 2011 - 10:33
Pa:
Oei, wat een misser! -
20 Maart 2011 - 19:30
Schulzenbacher:
Ondanks de zon die hier schijnt en de winst van ADO op Ajax........ben ik toch jaloers op jullie verhalen en foto's.....heeerlijk! Geniet en take care!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
