Don't miss... Cachi!
Door: Walter en Sonja
Blijf op de hoogte en volg Walt & Son
14 Maart 2011 | Argentinië, Cachi
Nou, daar zijn we dan. Meteen maar een aantal reisverhalen geplaatst van onze eerste week in Argentina! Zoals jullie kunnen lezen....we vermaken ons uitstekend!!
13 maart: Cachi
Na dagenlang prachtig weer en strakblauwe luchten worden we vannacht wakker door onweer en regen. Salta blijkt opeens volledig grijs geworden. Da’s enorm balen, want vandaag wacht één van de mooiste tochten van onze vakantie, naar Cachi aan de voet van een meer dan 6000 meter hoge berg. We hebben een paar dagen geleden van de taxichauffeur (van vliegveld Salta naar hotel) al gehoord dat de weg naar Cachi recentelijk dicht is geweest door de regenval: modderstromen, bomen op de weg etc. We besluiten dan ook om eerst naar de Tourist Office te gaan om te vragen om de weg open en begaanbaar is, want we “knijpen” hem toch een beetje. De weg blijkt open, maar men waarschuwt ons wel om voorzichtig te zijn.
De “Road to Cachi” blijkt een prachtige, berg(leiding)weg langs een rivier, continue haarspeldbochten, dan weer even asfalt, dan weer heel lang gravel road, soms zijn er hele stukken weg bedolven door berggruis. Helaas zien we heel erg weinig van de omgeving omdat we niet alleen in motregen rijden, maar ook al snel door de wolken. Af en toe een water-/modderstroom over de weg waar we doorheen moeten raggen. Op advies van Son besluit Walt om achter een Renaultje met Argentijnen te blijven rijden, wel zo prettig mochten we pech krijgen, of wat dan ook. Juist als Walt denkt dat het ergste deel van de route voorbij is, komen we bij een smalle haarspeldbocht waar een snelle modderstroom zich als een klotsende waterval over stenen heeft gelegd, de diepte in. De Argentijnen stappen uit om de modderstroom en de stenen te inspecteren, Walt voegt zich bij hen, kijkt de diepte in en berekent in z’n hoofd hoe lang het duurt om de weg terug te rijden, direct naar onze volgende bestemming (Cafayate) te gaan, het reisbureau in te lichten over onze omstandigheden, etc. Na een minuut of vijf besluiten de Argentijnen echter het erop te wagen. Shit. Als zij het doen, dan moeten wij natuurlijk ook. Een allesbehalve prettig gevoel. Op dat moment komt er van de andere kant nog een voertuig, die even wacht op de Argentijnen en er vervolgens zonder inspectie doorheen scheurt. Oef. Dat is twee. Het raampje gaat open en een vriendelijk gezicht met een scheve, rotte tanden-rij brabbelt in snel Spaans dat we er gewoon recht en snel overheen moeten gaan. Goed dan, we gáán ervoor! Son moedigt nog wat aan, Walt zet de kar in de eerste versnelling om hem er vervolgens met beleid, maar ook keihard doorheen te raggen. Yes, we can!!
Achteraf kunnen we alleen maar zeggen hoe blij we zijn dat we de route hebben getrotseerd. Als we eindelijk boven komen (3200 meter), blijken de wolken tegen de berg te hangen en rest een werkelijk prachtig, uitgestrekt en heuvelachtig hoogland omringt door rotsformaties in allerlei kleuren. De uitgestrekte en verlaten vlakte is bezaaid met cactussen. We rijden onder een strakblauwe hemel over een slingerende weg door naar Cachi, een uniek, klein dorpje met allemaal witte huisjes en, natuurlijk, een centrale Plaza 9 de Julio. De Lonely Planet heeft niet gelogen (Don’t miss: the bus to Cachi), al hadden we graag de hele route genoten…
13 maart: Cachi
Na dagenlang prachtig weer en strakblauwe luchten worden we vannacht wakker door onweer en regen. Salta blijkt opeens volledig grijs geworden. Da’s enorm balen, want vandaag wacht één van de mooiste tochten van onze vakantie, naar Cachi aan de voet van een meer dan 6000 meter hoge berg. We hebben een paar dagen geleden van de taxichauffeur (van vliegveld Salta naar hotel) al gehoord dat de weg naar Cachi recentelijk dicht is geweest door de regenval: modderstromen, bomen op de weg etc. We besluiten dan ook om eerst naar de Tourist Office te gaan om te vragen om de weg open en begaanbaar is, want we “knijpen” hem toch een beetje. De weg blijkt open, maar men waarschuwt ons wel om voorzichtig te zijn.
De “Road to Cachi” blijkt een prachtige, berg(leiding)weg langs een rivier, continue haarspeldbochten, dan weer even asfalt, dan weer heel lang gravel road, soms zijn er hele stukken weg bedolven door berggruis. Helaas zien we heel erg weinig van de omgeving omdat we niet alleen in motregen rijden, maar ook al snel door de wolken. Af en toe een water-/modderstroom over de weg waar we doorheen moeten raggen. Op advies van Son besluit Walt om achter een Renaultje met Argentijnen te blijven rijden, wel zo prettig mochten we pech krijgen, of wat dan ook. Juist als Walt denkt dat het ergste deel van de route voorbij is, komen we bij een smalle haarspeldbocht waar een snelle modderstroom zich als een klotsende waterval over stenen heeft gelegd, de diepte in. De Argentijnen stappen uit om de modderstroom en de stenen te inspecteren, Walt voegt zich bij hen, kijkt de diepte in en berekent in z’n hoofd hoe lang het duurt om de weg terug te rijden, direct naar onze volgende bestemming (Cafayate) te gaan, het reisbureau in te lichten over onze omstandigheden, etc. Na een minuut of vijf besluiten de Argentijnen echter het erop te wagen. Shit. Als zij het doen, dan moeten wij natuurlijk ook. Een allesbehalve prettig gevoel. Op dat moment komt er van de andere kant nog een voertuig, die even wacht op de Argentijnen en er vervolgens zonder inspectie doorheen scheurt. Oef. Dat is twee. Het raampje gaat open en een vriendelijk gezicht met een scheve, rotte tanden-rij brabbelt in snel Spaans dat we er gewoon recht en snel overheen moeten gaan. Goed dan, we gáán ervoor! Son moedigt nog wat aan, Walt zet de kar in de eerste versnelling om hem er vervolgens met beleid, maar ook keihard doorheen te raggen. Yes, we can!!
Achteraf kunnen we alleen maar zeggen hoe blij we zijn dat we de route hebben getrotseerd. Als we eindelijk boven komen (3200 meter), blijken de wolken tegen de berg te hangen en rest een werkelijk prachtig, uitgestrekt en heuvelachtig hoogland omringt door rotsformaties in allerlei kleuren. De uitgestrekte en verlaten vlakte is bezaaid met cactussen. We rijden onder een strakblauwe hemel over een slingerende weg door naar Cachi, een uniek, klein dorpje met allemaal witte huisjes en, natuurlijk, een centrale Plaza 9 de Julio. De Lonely Planet heeft niet gelogen (Don’t miss: the bus to Cachi), al hadden we graag de hele route genoten…
-
13 Maart 2011 - 23:39
Gerrit De Leeuw:
Hé jongelui, wat een prachtig verslag van jullie avontuurlijke tocht naar Cachi.
wat voor een auto hebben jullie eigenlijk? Ik had wel wat meer fotoos verwacht. Pas goed op elkaar en geniet ze de komende dagen. Groeten Pa en natuurlijk ook van Ma. -
13 Maart 2011 - 23:41
Gerrit De Leeuw:
Hoi, ik zie dat jullie op dit moment fotoos bijplaatsen. Dus mijn vorige opmerking was te voorbarig. Veel plezier en geniet van de voortreffelijke Argentijnse wijnen.
Nogmaals groeten van Pa. -
14 Maart 2011 - 08:20
Jorieke:
Ik dacht: een water/modderstroompJE... zie ik de foto!!! Wat een helden dat jullie daar doorheen durfden!!! Ik was allang omgekeerd!
Leuk om jullie verhalen te lezen! Ik zat er al op te wachten.
Geniet nog met elkaar! En pas ook goed op elkaar!
Heel veel liefs Jorieke -
14 Maart 2011 - 09:40
Arno & Sanne:
Wow, Que fantastico! Wat een mooi land is dat Argentinie toch! Bedankt voor weer een paar mooie verhalen en bijbehorende foto's. We zijn overigens wel benieuwd hoe je in een jurkje op de zoutvlaktes kunt staan? Is het echt zo warm?
Geniet van de wild west landschappen, de wijnen en de aardigfe Argentijnen!
Doe Diego de groeten van ons.
Lfs, A&S -
14 Maart 2011 - 09:44
Gert&Rita:
Hoi Son en Ratas Sal (om de traditie maar even voort te zetten ;-) ), het ziet er allemaal geweldig en zeker ook avontuurlijk uit! Natuurlijk complimenten voor de auteur(s) van deze meer dan treffende reisverslagen. Al lezende word je zomaar meegezogen in alle ervaringen. Smullen geblazen dus, zeker als de "bifes de lomo" ter sprake komen.
Wij wensen jullie nog heel veel plezier/avonturen èn mooi weer saampjes.
Groeten Gert&Rita and kids. -
14 Maart 2011 - 11:02
Susan:
Wauw, wat een geweldige verhalen en foto's!!! Jullie weten wel hoe je iemand jaloers moet maken...! Geniet ze daar en blijf schrijven.
Kus van Suus
PS. Mooie wenkbrauwen hoor, Son! -
14 Maart 2011 - 12:23
Harald:
Vaake bij te bange... Wauw wat een foto. Geen nijlpaarden daar? Ha, fijne reis nog en ben benieuwd naar de volgende verhalen. -
14 Maart 2011 - 13:20
Marlies:
Hey Walt & Son, prachtige verhalen zeg!! Om jaloers op te worden.. Geniet met elkaar!! Liefs Marlies. -
14 Maart 2011 - 16:55
Mama:
Dag lieve kinderen.
Wat een geweldig mooi afwisselend land is Argentinie he en wat een leuke reis verslagen. Fijn jullie verhalen te lezen. Geniet maar goed verder. Blijf goed op elkaar passen. kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
